زمانی که در قسمتی از بدن احساس درد می کنیم باید به دنبال دلیل آن در زندگی روزمره بگردیم رانندگی یکی از مواردی است که می تواند باعث درد اعضای بدن شود . طی رانندگی استرسی به ماهیچه های گردن و کمر وارد می شود که می توان با کمی تصحیح در روش صحیح رانندگی این فشار استرس را کاهش داد معمولا خودروهای کوچک مناسب برای افراد بلند قد نیستند بنابر این صندلی خودرو نمی تواند کاملا حالتی سالم را به راننده بدهد ایمنی اولین مرحله است هرگز در رانندگی حالتی قرار نگیرید که کمترین دید را بر جاده و آینه ها و دسترسی را به ابزار های کنترل داشته باشید ابتدا از صندلی خودرو شروع می کنیم .... ارتفاع صندلی را طوری تنظیم کنید که ران ها در راستای افق باشند صندلی آنچنان بالا باشد که بر جاده و جلوی خودرو تسلط داشته باشید و ران ها افقی قرار بگیرد صندلی را به سمت جلو آنقدر تنظیم نمائید که پاها به راحتی بر روی پدال ها تسلط داشته که بدون نیاز به جلو کشیدن بدن برای استفاده از پدال ها از آنها استفاده کنید پشتی صندلی باید زاویه 100 تا 110 درجه را داشته باشد .. این زاویه فشار را بر روی دیسک های پایینی به حداقل می رساند . بالشتک صندلی را در حالت میانه قرار دهید کمر بند ایمنی را آنقدر تنظیم کنید که مناسب اندام شما باشد نه اینکه در نشستن تغییر حالت دهید تا کمر بند ایمنی راحت بسته شود فرمان را تنظیم کرده تا روبروی بدن شما باشد حال نوبت تنظیم آینه است ... برای تنظیم آینه به تنظیم صندلی دست نزنید و حالت نشستن را تغییر ندهید ... باید در حالی که صورت شما به سمت جلو است با کمی تغییر در زاویه چشم ( نه سر ) آینه های بغل و وسط را ببینید دیده شده که برخی افراد خود را بالا کشیده و آینه وسط را تنظیم می کنند و یا اینکه سر خود را به جلو می آورند و آینه بغل را تنظیم می کنند که این روش اشتباه است درد شانه - گردن و پهلو ها خودرو محل کار شما نیست .... از استفاده از لب تاپ و یا دفترچه و یا مطالعه و .... با کمک صندلی کناری دوری کنید زیرا خودرو وسیله ای است برای جابجا شدن از محلی به محل دیگر ..... چگونگی گرفتن فرمان چه از نظر ایمنی و چه از نظر سلامتی مهم است .... 1 - دو دست روی فرمان باشد 2 - فاصله دو دست مانند حالت عقربه های ساعت در حالت 10:10 باشد . 3 - فاصله دوست بیشتر نشود .... متاسفانه اخیرا اکثر افراد پایین ترین نقطه فرمان و یا فرمان را با یک انگشت می گیرند که عملی کاملا خطر ناک است . چرا ؟ 4 - مچ در حالت گرفتن فرمان نباید شکسته و یا خم شود . کیف پول خود را از جیب عقب قبل از نشستن خارج کنید زیرا باعث فشار به لگن شما می شود زمان ورود به خودرو .. ابتدا بنشینید و بعد پاها را وارد خودرو کنید و برای خروج ابتدا پاها را بیرون آورده و بعد با نیروی پاها بلند شوید هر دو ساعت یک بار طبق استاندارد های بهداشتی در رانندگی و سلامت از خودرو خارج شده و حرکات کششی انجام دهید

یکی از مهم‌ترین عوامل خطری که مستقیم سلامت انسان را هنگام حمل و جابجایی بار تهدید می‌کند، وضعیت بدنی نامناسب است. وقتی فرد می‌خواهد باری را جابجا کند، باید سعی کند با وضعیت بدنی صحیح از وارد شدن فشار بیش از حد به ستون فقرات، زانوها، مفاصل فوقانی و ناحیه گردن بکاهد. یعنی فرد باید سعی کند وضعیت بدنش را هنگام بلند کردن و حمل بار صاف و طبیعی نگه‌دارد و تا حد امکان از چرخش و خم شدن‌های زیاد از ناحیه کمر و زانو بپرهیزد. نکته دیگری که در مورد وضعیت بدنی وجود دارد، این است که فرد باید به صورتی بار را بلند کند که نقاط تیز بار به‌خصوص در مورد بارهایی که شکل هندسی منظمی ندارند، به بدن فشار نیاورند یا باعث تمرکز فشار بر نقطه خاصی از بدن مانند لگن، روی دست، کناره‌های ران و... نشوند. تمرکز نیرو روی نقاط خاصی که ذکر شد، می‌تواند باعث بروز آسیب‌های فشاری در همان قسمت‌ها شود. مشکل دیگر، حمل بار به صورت غیرقرینه است؛ یعنی اگر بخواهید هر باری را فقط با یک دست حمل کنید، خواه ناخواه مقداری انحراف در بدن و ستون فقرات ایجاد می‌شود؛ مثلا اگر این‌بار در سمت راست باشد، باعث می‌شود ستون فقرات به سمت راست خم شود و برعکس. در نتیجه تمرکز نیروها روی برخی مهره‌ها افزایش می‌یابد و آسیب ایجاد می‌کند، بنابراین فرد باید هنگام حمل بار غیرقرینگی ناشی از مقدار بار را در راستای بدنی‌اش تصحیح کند. یعنی بار باید به مقدار مساوی و با دو دست حمل شود، ضمن اینکه فرد باید سعی کند بر‌حسب نوع و شدت کارش یا فعالیتی که دارد، انجام حرکات تکراری را به حداقل برساند. به عبارت دیگر، اگر بار و حمل بار تکراری باشد؛ یعنی مداوم انجام شود و وضعیت بدن هم در شرایط نامناسبی قرار داشته باشد، آسیب‌ها تشدید می‌شوند. فاصله بار تا بدن چقدر باید باشد؟ دو نوع فاصله افقی و عمودی را در حمل بار در‌نظر می‏گیریم. فاصله افقی یعنی فاصله‏ای که بار نسبت به بدن دارد. توصیه بر این است که بار هنگام جابجا شدن به بدن نزدیک باشد. هرچه باری که بلند می‌کنید به بدن نزدیک‌تر باشد، فشاری که به ستون فقرات یا زانوها وارد می‌شود، کاهش می‌یابد. فاصله عمودی بار هم یعنی اینکه بار قرار است از روی زمین برداشته شود یا از روی سطح بالاتری نسبت به زمین. مقدار فشاری که از برداشتن باری که روی زمین قرار گرفته است به ستون فقرات و زانوها وارد می‏شود، بسیار بیشتر از باری است که مثلا از روی یک سکو یا بلندی برداشته می‌شود. از این رو توصیه می‌شود که موقعیت بار نسبت به سطح افق از لحاظ عمودی، در سطح ارتفاع زانوها باشد که حدود 60 تا 70 سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین است. در ضمن اگر باری جای دست مناسب یا دستگیره داشته باشد، فشار کمتری نسبت به زمانی که دستگیره یا جای دست مناسبی ندارد، به بدن فرد وارد می‌کند. همچنین باید سعی شود تا حد امکان مقدار جابجایی‏ها چه به صورت عمودی و چه به صورت افقی کاهش یابد. حمل بار یا قرار دادن بار در ارتفاعی بالاتر از سطح قفسه سینه یا شانه‏ها فشار مضاعفی را به ستون‏فقرات وارد می‌کند بنابراین حین قرار دادن وسایل در قفسه‏هایی که در ارتفاع بالاتر از قفسه سینه قرار گرفته‏اند، باید بیشتر احتیاط کرد. اگر حمل بار اصولی و صحیح انجام نشود، چه آسیب‌هایی به بدن وارد می‏شود؟ شایع‏ترین عارضه، کشیدگی‌ها و گرفتگی‌های عضلات است. اگر فردی باری را با دست و چند بار در طول روز یا ماه حمل کند؛ مانند کارگران حمل بار به تدریج عضلاتش تغییر می‌کنند و کوتاه می‌شوند. این حالت باعث بروز دردهای عضلانی می‌شود. در صورتی که بار سنگینی ناگهانی و برای اولین‌بار جابجا شود، می‌تواند باعث آسیب‏هایی مانند آسیب دیسک کمر شود. آسیب دیگر که آن هم به شکل شایعی دیده می‌شود، انواع آرتروزها در مفاصل مختلف است که علت عمده آن وارد آمدن فشارهای نابجایی است که در طول زندگی فرد وجود داشته است. در اثر این فشارها که یکی از آنها می‌تواند فشار ناشی از حمل بار باشد، غضروف برخی قسمت‏ها به‌تدریج از بین می‌رود و باعث می‏شود دو استخوان روی هم قرار بگیرند و درد ایجاد کنند.

ارگونومی به عنوان رشته ای از علوم که به دست آوردن بهترین ارتباط میان انسان و محیط (کار و زندگی) هدف اصلی آن است، تعریف می شود. ارگونومی با ارزیابی قابلیت ها و محدودیت های انسان (بیومکانیک و آنتروپومتری)، استرس های کاری و محیطی (فیزیولوژی کار و روان شناسی صنعتی)، نیروهای استاتیک و دینامیک روی بدن انسان (بیومکانیک)، خستگی (فیزیولوژی کار و روان شناسی صنعتی) و طراحی ایستگاه کاری و ابزارها (آنتروپومتری و مهندسی) سر و کار دارد. بنابراین ارگونومی از علوم بسیاری تشکیل یافته است ارگونومیک علم طراحی سازگار محیط و محصولات با کاربران است. لغت ارگونومیک از لغات یونانی «ارگون» به معنای «کار» و «نوموس» به معنای «قانون» گرفته شده است و اصطلاحا به معنی انطباق کار برای افراد، از طریق طراحی وظیفه و روش ها و نیز انطباق افراد با کار از طریق استفاده مناسب از چیدن روش های صحیح می باشد. باید توجه داشت که آنچه برای یک نفر مناسب است می تواند برای دیگری مناسب نباشد. بنابراین روش های مجزا باید مدنظر قرار گیرند. ارگونومیک در نظر اول ممکن است آگاهی و علم جلوگیری از صدمات و ناراحتی های پیش بینی نشده معنی شود در حالی که موضوع اصلی آن پیش از بررسی وقوع ضایعه ای، تقویت راحتی و روانی عملکرد است. فراموش نباید کرد که انسان ها دارای محدودیت هستند و برای اینکه بتوان با وجود محدویت ها فعالیت مناسبی داشت، شرایط محیط باید به گونه ای مناسب طراحی گردد. اهداف شناخت ارگونومیک را می توان به شرح زیر طبقه بندی کرد: 1- برخورداری از تندرستی 2- تقویت توانایی های بدن 3- بالا بردن راندمان فعالیت 4- رهایی از عوارضی همچون استرس، چاقی، چشم درد، درد پشت و درد گردن و یا بیماری هایی که از صدمات کشش متمادی به وجود می آیند. 5- یافتن روش هایی برای درست انجام دادن کارهای تکراری و یا سنگین. کلیات: ارگونومیک بخشی از علوم انسانی را در برمی گیرد که در آن از انطباق وظایف، سیستم ها،محصولات و محیط ها با توانایی هایی فیزیکی و فکری و محدودیت های انسان ها بحث می شود. حوزه های اصلی مرتبط با ارگونومیک عبارتند از: اطلاعات، استنباط و ادراک، روش های کنترل، طراحی مکان کار و مهارت های شغلی،تحلیل وظیفه، بررسی زمان و تحرک و راحتی کاربر. در مورد کاربرد ارگونومیک نیز می توان از معماری، مصارف خانگی، کابرد کامپیوتر، باغ داری، بهداشت ورزش، آموزش و هوش مصنوعی نام برد. ارگونومیک نقطه تمرکز انسان را مدنظر قرار می دهد و طبیعت ارگونومیکی و دانش های موجود بر پایه سازگارسازی محیط با افراد را گردهم می آورد. این علم از اطلاعات مربوط به علوم آناتومی و فیزیولوژی برای اندازه گیری شاخصه های فیزیکی افراد و پاسخ آنها به محیط بهره می گیرد و تمرکز اصلی آن بر سلامتی و بهره وری قرار دارد. اطلاعات ارگونومیک نیز از علوم روان شناختی انسانی جمع آوری شده است. زمینه های ادراکی و روان تنی، نگهداری اطلاعات و تصمیم گیری، محرک های شخصی و پاسخ ها را مورد بررسی قرار می دهد تا از شاخصه های رفتاری و پاسخ ها آگاه شده و دریابد که چگونه این موارد بر رفتار و عادات انسانی تأثیر می گذارد. برای دست یابی به سطح مناسبی از زندگی و فعالیت، زمینه های اجتماعی و سازمانی اشخاص و گروه ها نیز به عنوان ابعاد اجتماعی ارگونومیک در نظر گرفته می شود. در این بند نیز محرک ها و رفتارهای مرتبط با نیازهای اشخاص و کار در گروه مدنظر این علم قرار می گیرد. همچنین برای اینکه بتوان معیارهایی به دست آورد و سطوح مناسب و مشخصه لازم محیطی را برای فعالیت های انسان تعیین کرد محیط فیزیکی را مورد مطالعه قرار می دهد. طی 20 سال گذشته صدمات ارگونومیکی به عنوان شاخص بزرگی در سلامت محل کار شناخته شده است. یک دوم تمامی صدمات و بیماری های شغلی ناشی از فعالیت سنگین و یا حرکت متمادی است. مطالعات نشان می دهد که با در نظر گرفتن مسائل ارگونومیک می توان از صدمات ناشی از فعالیت و هزینه های بسیار زیاد مرتبط بر آن کاست.

محل نشستن باید مناسب و استاندارد باشد. اگر فرد در مکان نامناسبی بنشیند و بخصوص وقتی که مدتی طولانی در این وضع قرار گیرد، به طور حتم با عوارض متعدد جسمی روبه‌رو خواهد شد. ارتفاع، اندازه و عمق محل نشستن باید متناسب با بدن فرد تنظیم شود؛ به این معنا اگر صندلی خیلی کوتاه یا کوچک بوده و عمق و پشتی مناسبی نداشته باشد، می‌تواند دردسرساز شود. علاوه بر این، قسمت بالای گردن و پشت سر هم باید محل مناسبی برای استقرار داشته باشد تا از ایجاد درد سر و گردن پیشگیری شود. بهترین وضع نشستن روی صندلی حالتی است که زاویه میان ران و ساق پا و همچنین زاویه بین ران و ستون فقرات 90 درجه باشد. همچنین صندلی باید پشتی مناسبی داشته و به کمک آن، گودی طبیعی کمر پر شود. بنابراین اگر صندلی شما چنین شرایطی را ندارد، حتما باید برای کاهش مشکلات، با استفاده از یک بالشتک کوچک گودی کمر را بپوشانید. چنانچه کار شما به چرخش نیاز ندارد و ناچار هستید مدتی طولانی روی صندلی بنشینید، باید به دسته‌های صندلی هم دقت کنید؛ دسته‌های صندلی باید طوری تنظیم شود که دست‌ به راحتی روی آن مستقر شده و ارتفاع آنها هم باید به گونه‌ای باشد که زاویه میان ساعد و بازو 90 درجه بوده و دست و ساعد موازی زمین باشند. جنس صندلی هم مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد. صندلی باید پوشش نرم و راحتی داشته و بهتر است انعطاف‌پذیر هم باشد. همچنین اگر بتوان جنسی طبیعی برای پوشش صندلی انتخاب کرد، به دلیل تعریق مناسب‌تر، وضع بهتر خواهد شد. بهترین میز برای بهترین صندلی همان‌طور که گفته شد صندلی یا نیمکتی که قرار است روی آن بنشینید و کارهایتان را انجام دهید، باید شرایط خاصی داشته باشد؛ اما نباید از وضع آنچه جلوی صندلی قرار می‌گیرد هم غافل شوید؛ به عنوان مثال اگر قرار است میزی جلوی صندلی باشد، حتما باید نکات مربوط به آن را نیز در نظر بگیرید و براساس آن، میز را تهیه کنید. زاویه میان دست و مچ هنگام کار با کامپیوتر حتما باید صفر درجه باشد؛ به این معنی که مچ نباید بیش از حد به سمت بالا یا پایین خم شود ویژگیهای صندلی ارگونومیک ارتفاع صندلی باید قابل تنظیم باشد. ارتفاع صندلی ، 41 تا 52 سانتی متر توصیه می شود. سطح نشیمنگاه صندلی باید دارای طول و عرض 40 تا 48 سانتی متر باشد.برای افراد چاق صندلی های پهن تر توصیه می شود. ضخامت تشک در حدود ۴ تا ۵ سانتی متر باشد و رویه آن از جنسی باشد که اصطلاحاً بتواند تنفس کند و لبه جلو صندلی، گرد و لبه بیرونی آن، نرم باشد. زاویه پشتی با تشک صندلی ، حداقل ۹5 تا ۱۱۰ درجه باشد. 5- عرض پشتی صندلی باید حداقل 32 تا 36 سانتی متر باشد.ارتفاع پشتی صندلی را نیز بین ۵۰ تا 82 سانتی متر توصیه می کنند.صندلی باید در قسمت قرار گرفتن گودی کمر (ارتفاع 15 تا 20 سانتی متراز پایین) داری یک قوس محدب و در قسمت پشت دارای یک قوس مقعر باشد. صندلی های مورد استفاده در کار با رایانه بهتر است دسته دار بوده و دسته آن با ارتفاع میز کار مطابقت داشته باشد. همچنین دارای ۵ چرخ بوده و چرخان باشد. شیب کف صندلی ۵ تا ۱۵ درجه برای تمایل به جلو و ۵ درجه تمایل به عقب را امکان پذیر سازد.

استفاده از دوچرخه ثابت روی مفاصل فشار نمی‌آورد؛ و کار با آن برای یک فرد مبتدی در مقایسه با تردمیل یا ماشین الیپتیکال بسیار ساده تر است. همچنین اگر آدمی باشید که به محض بد شدن آب و هوای بیرون برنامه ورزشی‌تان را قطع می‌کنید، دوچرخه ثابت بهانه بدی آب و هوا را برای ورزش نکردن از شما می‌گیرد. یک مزیت دیگر دوچرخه ثابت این است که لزومی ندارد حتما عضو یک سالن ورزشی باشید تا بتوانید از آن استفاده کنید، بلکه می‌توانید در خانه هم آن را کار بگذارید. برای بسیاری از کسانی تازه می‌خواهند ورزش را شروع کنند و در انجام آن دودل هستند، دوچرخه ثابت نقطه شروع خوبی است. دوچرخه‌های ثابت باید طوری قرار داده شوند که همه بخش‌های متحرک آنها به طور ایمن قابلیت حرکت داتشته باشند. همچنین باید فضایی کافی برای سوار و پیاده شدن به ماشین را داشته باشید. شیوه نشستن روی دوچرخه برای فعالیت جسمی لذت‌بخش و موثر مهم است. تنظیم ارتفاع دسته‌ها و زین دوچرخه اهمیت خاصی دارد. هنگامی که وضعیت‌تان را روی دوچرخه تنظیم می‌کنید، در و اقع سعی می‌کنید که وزن بدن‌تان را به طور یکسان میان بازوها و نشمینگاه‌تان تقسیم کنید. اول جهت‌گیری زین دوچرخه را تنظیم کنید به طوری که سطح آن به موازات زمین قرار گیرد. اگر سر زین رو به بالا باشد، بر روی ناحیه کشاله ران‌تان فشار خواهد آمد. اگر سر زین به سمت پایین باشد، وزن بیشتری روی بازوها و شانه‌ها وارد می‌آید. بعد ارتفاع زین را طوری تنظیم کنید که هنگامی که پدال دوچرخه در پایین‌ترین حد قرار دارد، زانوی‌تان اندکی خم‌شده باشد. یک راهنمای دیگر برای ارتفاع زین دوچرخه این است که هنگام پا زدن مفاصل لگن نباید به به عقب و جلو ضربه بزند. اگر زین بیش از حد بالا باشد، فشار بیش از حدی بر روی کشاله ران وارد می‌آید و ممکن است باعث درد ویا بی حسی شود. نهایتا دسته‌های دوچرخه را تنظیم کنید تا در وضعیت رو به جلو راحت باشید. اگر دسته‌های دوچرخه بیش از حد بالا باشد، فشار بیش از حدی بر روی نشمینگاه شما وارد می‌کند، در حالی که اگر دسته‌های دوچرخه بیش از حد پایین باشد، ممکن است، باعث کمردرد و خستگی بازوها و شانه شود. ممکن است چندین جلسه دوچرخه‌سواری و انجام تنظیمات اضافی لازم باشد تا زمانی که موقعیت ایدآل خودتان را روی دوچرخه پیدا کنید. صبور باشید. یکی از رایج‌ترین دلایل رها کردن دوچرخه‌سواری بوسیله افراد احساس ناراحتی است. قرارگیری مناسب روی دوچرخه امکان انجام ورزشی راحت و لذت بخش را برای شما فراهم می‌آورد.

1-‌ اتاقی را كه برای نصب دار قالی انتخاب می‌كنید حتی‌الامكان دارای پنجره و نورگیرهای متعدد باشد تا امكان استفاده هرچه بیشتر از نور طبیعی هنگام بافندگی فراهم گردد. 2- اتاقهائی كه دارای پنجره‌های بزرگ بر روی دیوارهای شرقی هستند برای نصب دار قالی مناسب‌تر می‌باشند زیرا امكان استفاده هرچه بیشتر از نور خورشید به ویژه در ساعات اولیه روز مهیا است. 3- ساعات اولیه روز برای هرگونه فعالیت فكری مناسب‌تراز بقیه ساعات می‌باشد. لذا توصیه می‌گردد بیشترین ساعات كار بافندگی خود را حتی‌الامكان صبح و محدوده ظهر قراردهید تا ضمن بهره‌برداری مفید از مهارتها و خلاقیت خود, خستگی كمتری را متحمل شوید. 4- برای كنترل میزان نور طبیعی و تابش یكسان آن در جلوی پنجره‌ها از یك یا چند ردیف تور ساده یا پارچه‌های مشابه كه دارای رنگ روشن هستند استفاده نمائید. 5- هیچگاه نحوه قرار گرفتن شما در مقابل دار قالی پشت به منابع نور طبیعی (پنجره‌های اصلی) نباشد تا نور لازم به روی دار قالی تابیده شود. 6- علیرغم توصیه‌های لازم برای استفاده بیشتر از نور طبیعی هنگام بافندگی, بكارگیری لامپهای فلورسنت و معمولی در برخی اوقات الزامی است. لامپهای معمولی و فلورسنت هیچكدام به تنهائی منبع نوری مناسبی نیستند. توصیه می‌گردد لامپهای مذكور بطور توام و با یكدیگر نصب گردند تا نور مطلوبتری برای شما فراهم گردد. 7- محل نصب لامپهای مورد استفاده بر روی سقف اتاق, باید دقیقاً مابین دار قالی و محل نشستن شما باشد تا حداكثر استفاده از نور حاصل بعمل آید. 8- حتی‌الامكان دیوارها و سقف اتاقی كه دار قالی در آن نصب می‌گردد دارای رنگ روشن (ترجیحاً سفید) باشد تا با انعكاس حاصل از برخورد نور خورشید و همچنین لامپهای نصب شده, ضمن كمك به تامین مقدار نور مورد نیاز باعث پراكندگی مساوی و یكسان نور در تمام اتاق گردد. 9- برای داشتن دید مطلوب و جلوگیری از خم شدن بر روی نیمكت, آخرین رج فرش باید در حدود 30 سانتیمتر پائین‌تر از چشم شما قرار داشته باشد.

حمل وسایل مدرسه ارتباطی مستقیم با سلامت فیزیکی کودکان مدرسه ای دارد. کیف های دستی بر اساس راست دست یا چپ دست بودن کودکان، تمام مدت با یک دست حمل می شود و در نتیجه به ستون فقرات و عضلات یک طرف بدن فشار وارد می کند بهترین وسیله برای حمل کتاب و لوازم مدرسه كوله ها هستند. حمل کوله پشتی سنگین و بر دوش انداختن نادرست آن در هر سنی می تواند موجب صدمات جدی در اندام های آنها شود. والدین ،دانش آموزان و دانشجویان باید در انتخاب کوله‌پشتی برای فرزندان خود دقت کنند و مطمئن شوند این کوله‌پشتی‌ها راحت بوده و صدماتی را ایجاد نمی‌کنند.متاسفانه بسیاری از والدین در این زمینه تسلیم خواست بچه ها شده و در بسیاری از مواقع کیف هایی را برای آنها انتخاب می کنند که بسیار غیر استاندارد و بعضا دوبرابر وزن کودک جا و حجم برای حمل وسایل دارد. آمارها نشان می دهد، بیش از 40 درصد استفاده کنندگان کوله پشتی، از درد ناحیه کمر شکایت دارند. انواع ناهنجاری های قامتی نظیر گودی کمر، مشکلات ستون فقرات، شانه‌های نامتقارن، خم شدن شانه ها به یک سمت، کمر درد شدید، انحنای ستون‌مهره‌ها، درد‌های گردنی، و غیره از جمله مهم ترین عوارض حمل کیف و یا كوله غیر استاندارد ویا حمل كوله های استاندارد به شیوه ناصحیح در دانش آموزان و یا دانشجویان از جمله عوارض شایعی است که در بین آنها مشاهده می شود. اگرچه استفاده از کوله‌پشتی نامناسب یا حمل نامناسب آن در هر سنی مشکل‌ساز است؛ ولی در سنین پایین که استخوان‌ها در حال رشد و شکل‌گیری‌اند و تاندون‌ها انعطاف‌پذیرترند، این ناراحتی‌ها شدیدتر است. ضمن این که استفاده نادرست از کوله‌پشتی در سنین پایین‌تر ممکن است تبدیل به عادت شود و تا بزرگ‌سالی ادامه پیدا کند و به بدن آسیب برساند. اگر در دست یا کمرتان احساس هرگونه درد، بی‌حسی یا گزگز داشتید حتماً از پزشک کمک بخواهید. این‌ها ممکن است علائم یک مشکل جدی باشد. در اکثر افرادی که در دوران نوجوانی دردهای عوارض اسكلتی عضلانی ذكر شده را تجربه کرده اند، در آینده احتمال ایجاد فاصله میان مهره ها، ابتلا به دردهای عصبی و ایجاد دردهای گردنی،كمردرد درد در ناحیه شانه ها و سایر عوارض اسكلتی عضلانی مرتبط بیشتر مشاهده می شود عوارض مذكور را باید جدی گرفت و به تغییر وضعیت بدنی که بر اثر حمل سنگین کوله پشتی رخ می دهد توجه کرد. این عوارض در میان دانش آموزان دختر بیشتر از پسران گزارش شده است. افرادیكه که از این دردها رنج می‌برند باید هر چه سریعتر با یك پزشك متخصص مشورت کنند. ناهنجاری های قامتی با تغذیه مناسب، ورزش، یادگیری اصول صحیح نشستن و راه رفتن در مراحل اولیه قابل درمان است

اگر مجبور باشید از پله‌ استفاده نمایید باید به چند نکته توجه کنید. دقت کنید آیا پله‌ها استاندارد هستند یعنی ارتفاع پله‌ها ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر است؟ اگر ارتفاع پله‌ها از حالت استاندارد بیشتر باشد ضرر بیشتری به شما در هنگام بالا و پایین رفتن، خصوصا پایین آمدن از پله‌ها وارد می‌کند. اگر تعداد پله‌ها زیاد باشد نیز ضرر زیادی به مفصل زانو خواهد رسید. مثلا اگر کسی در طبقه چهارم خانه‌ای زندگی می‌کند، مجبور است روزانه حدود ۱۰۰ پله را بالا و پایین برود حتی اگر پله‌ها استاندارد باشند، توصیه می‌شود پله‌ها را یکی‌یکی بالا برود. یعنی پای راست روی پله دوم و سپس پای چپ روی پله دوم و به همین ترتیب پله‌ها را بالا برود تا طبقه دوم که هنوز خستگی عضلانی به شما فشار نیاورده است، می‌توانید به همین روال پله‌ها را بالا بروید. اگر شما تندتند پله‌ها را بالا بروید در واقع ناخواسته باعث سایش زانو به سطح مفصلی زیرین آن خواهید شد و سطح مفصلی را تخریب می‌کنید. برای همین باید در پاگرد استراحت کنید و دوباره پله‌ها را یکی‌یکی بالا بروید. اگر شما به مشکل قلبی دچارید بهتر است در هر پاگرد، یعنی بعد از بالا رفتن از هفت تا هشت پله، استراحت کوتاهی داشته باشید. اگر هم به مشکلات و دردهای کمری و زانودرد مبتلا هستید، بهتر است در نبودن آسانسور و اگر مجبورید از پله‌ها استفاده کنید، آنها را از پهلو بالا بروید یعنی به دیوار تکیه داده و به همین شیوه یکی‌یکی پله‌ها را بالا بروید. این حالت باید خصوصا در موقع پایین آمدن از پله‌ها رعایت شود. شما باید به دیوار تکیه کرده ابتدا یک پا و سپس پای دیگر را روی پله پایین‌تر قرار دهید. این مساله مهم را باید در هنگام پایین آمدن از سطح شیب‌دار نیز مدنظر قرار بدهید. کسانی که در مناطق کوهستانی زندگی می‌کنند و خانه‌هایشان در سطح شیب‌دار تندی واقع است، باید در هنگام پایین آمدن، همانند اسکی‌بازان عمل کرده و به حالت زیگزاک یا مارپیچی و عمود بر سطح شیب‌دار پایین بیایند تا کمترین فشار به زانوها وارد شود. مبادا به حالت مستقیم و پیاده‌روی عادی پایین بیایید چون بیشترین فشار را وارد کرده و به کشکک زانو آسیب می‌زنید. این نکات را با تاکید بیشتری به خانم‌ها یا آقایانی توصیه می‌کنم که بار دستشان است و خرید کرده‌اند و این فشار مضاعف را به زانوها می‌آورند. اگر کشکک زانو آسیب ببیند، درد شدید و آب آوردن زانو در انتظارتان است. با رعایت‌نکردن این نکات به مرور زمان آسیب جبران‌ناپذیری به سلامت خود وارد می‌کنید

مبل و کاناپه ای که برای استراحت و لم دادن استفاده می کنید باید دارای تکیه گاه مناسب برا ی کمر و گردن بوده ومحل نشستن باید نرم وانعطاف پذیر درحدود 10-6 سانتی مترباشد. پشتی آن باید حالت طبیعی ستون فقرات (sشکل) را حفظ نماید. بلندی آن در حدی باشد که باعث آویزان شدن پاها نشود. چیدمان مبل و زاویه قرارگیری تلویزیون طوری باشد که مجبور نشوید برای ساعتهای طولانی کمر و گردن خود را به اطراف بچرخانید یا بالا و پایین نگه دارید. برای خوابیدن از تشکهای نسبتا سفت در اندازه مناسب استفاده نموده و از بالش به اندازه مناسب استفاده نمایید تا انحنای طبیعی گردن حفظ شود. بهترین وضعیت خوابیدن، دراز کشیدن به پشت می باشد؛ خوابیدن به پهلوی چپ باعث فشارمضاعف بر قلب وخوابیدن برروی شکم باعث افزایش انحنای ستون وهمچنین مشکل شدن تنفس می شود.