دارای ریشة عمودی و برگ‌های گسترده بر روی زمین با بریدگی‌های كم تا خیلی‌عمیق. این گیاه، دارای ساقة گلدار توخالی منتهی به یك گل زردرنگ است كه پس از رسیدن، در نوك میوة آن، یك‌دسته پَرِ سفیدرنگ ابریشمین وجود دارد كه با اندك نسیمی به پرواز درمی‌آید و به‌همین جهت، به آن قاصدك می‌گویند. تمام گیاه، دارای شیرابه‌ای سفیدرنگ، غیرسمی و تلخ مزه است و همان‌طور كه از نامش پیداست (تاراكسیس به‌معنای ورم چشم) برای رفع ورم‌های چشمی استفاده می‌شده است. این گیاه غالباً‌ به‌صورت علف‌هرز در فضای سبز شهری به‌خصوص میان چمن‌ها، باغ‌ها، باغچه‌ها و مزارع دیده می‌شود. تركیبات شیمیایی ریشه و سایر قسمت‌های این گیاه، حاوی ترپن‌ها، تاراكساسین، تاراكسین، یك گلوكوزید، استرول‌ها، اسیدهای آمینه، اینولین و تانن می‌باشد. برگ‌های جوان گیاه، سرشار از ویتامین Cبوده و می‌توان آن را در سالاد، استفاده كرد. گل‌ها حاوی كارتنوئیدها و تری‌ترپن‌ها هستند. این گیاه، غنی از پتاسیم است و به‌همین جهت، تلخ‌مزه می‌باشد. خواص و كاربردها برگ‌ها و گل‌های این گیاه، برای تصفیة خون، مفید هستند. ریشة این گیاه و ساقة گل آن، مقوّی معده بوده و ترشح عصارة معدی را تحریك نموده و مُسهّل صفرا می‌باشد. مربای گل آن، ضدسرفه است. گل قاصد، به‌طوركلی گیاهی است مُلیّن، صفراآور، مُدرّ، اشتهاآور، مُعرّق، مقوی معده، قابض و خنك‌كننده؛ اما به‌طور اختصاصی، برای رفع التهابات یا انسداد مجاری و كیسة صفرا و تجمع سنگ در كیسة صفرا، مؤثر است. ریشة برشته‌شدة آن را می‌توان به‌عنوان جایگزین خوبی برای قهوه به‌حساب آورد. مطابق نظر حكمای ایرانی و به‌طوركلی حكمای شرقی، طبع این گیاه، سرد و خشك است. این گیاه را معمولاً به‌صورت دم‌كرده استفاده می‌كنند؛ به‌این‌صورت كه50گرم از آن را در یك‌لیتر آب‌جوش دم كرده و سردشدة آن‌را در طول روز، به‌تدریج می‌نوشند.